Author: admin

ในที่สุดเราก็กลับมาพบกันอีกครั้งนะครับ สำหรับวันนี้นะครับก็คงจะเป็นเรื่องเช่นเคยครับ ซึ่งคงจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการสอนทำอาหารอย่างแน่นอน โดยปกติแล้วผมก็สอนทำอาหารอยู่หลาย ๆ อย่างในโลกเว็บไซต์นะครับ แต่วันนี้นะครับอาจจะไม่ได้สอนทำอาหารโดยตรง แต่ก็มีบทความดี ๆ มาฝากท่านผู้อ่านทุกท่านเลยครับ ซึ่งแน่นอนเลยครับว่าบทความนี้นั้นผู้อ่านจะต้องถูกใจและชอบใจอย่างแน่นอนครับ เพราะว่าเป็นปัญหาของหลายครัวเรือนเลยทีเดียว ยังไงก็ลองอ่านดูครับ

สำหรับการสอนทำอาหารส่วนใหญ่ที่เราพูดถึงกันมักจะเป็นเรื่องของวิธีการทำโดยตรงเลย โดยที่เราเองก็ไม่ได้รู้กันเลยครับว่าบางสิ่งบางอย่างควรจะหาวิธีการถนอมมันไว้ อย่างเช่นผัก หรือผลไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่ผู้คนต่างทิ้งขว้างกันมากมายเลยก็คือมะนาวครับ มะนาวเป็นสิ่งที่แต่งเติมความเปรี้ยวให้กับอาหารได้เป็นอย่างดี ซึ่งในปัจจุบันเองมะนาวมีราคาที่แพงมาก ตกลูกละ 5 บาท ถ้าน้อยกว่านั้นก็อาจจะเป็นมะนาวที่ไม่ได้น้ำมากเท่าไหร่นัก

ดังนั้นในการสอนทำอาหารในครั้งนี้คงจะเป็นเรื่องวิธีการรักษาและถนอมมะนาวให้มีรสเปรี้ยว และมีอายุมากพอที่จะอยู่ให้เราได้ใช้กันนะครับ วิธีการถนอมและเก็บรักษาก็คือ หากใช้เสร็จแล้วให้ทำการล้างน้ำเปล่าให้สะอาด แล้วผึ่งให้แห้งนะครับ หรือถ้ามีเวลาหน่อย แนะนำให้ผู้อ่านเอาน้ำมันพืขทาที่ผิวมะนาวไว้ครับ จากนั้นให้ทำการมัดใส่ถุงรัดให้สนิทนะครับ สามารถนำไปแช่ตู้เย็นได้เลย ส่วนถ้าเป็นมะนาวที่มีการผ่าเรียบร้อยแล้วให้ทำการคั้นน้ำแล้วหาพาชนะมาใส่ไว้ครับ ทำการห่อถุงให้เรียบร้อยเหมือนกัน หรือหาแบบที่ปิดฝามิดชิดก็ได้ เพียงเท่านี้เราก็จะได้รสมะนาวที่คงที่ตลอดและไม่เสีย ไม่เน่าแล้วครับ สำหรับใครที่อยากเรียนทำอาหารโดยการมองหาครูผู้สอนทำอาหารดี ๆ ผมแนะนำให้ไปเรียนกับโรงเรียนสอนทำอาหารดีกว่าครับ อย่างเช่นโรงเรียนสอนทำอาหารของหม่อมหลวงพวง ทินกร http://www.mlpuang.com/ รายละเอียดทั้งหมดสามารถหาอ่านในเว็บไซต์นะครับ และสำหรับใครสนใจเมนูอาหารที่ผมสอนครั้งที่แล้วอย่างเต้าหู้ทรงเครื่อง ก็ลองไปอ่านกันได้เลยครับ

ขึ้นชื่อว่าการใช้ชีวิต เราทุกคนควรจะทำการขอบคุณตัวเองกันให้มาก ๆ ครับ ขอบคุณที่เราได้ใช้ชีวิต เพราะมันก็เป็นสิ่งที่สามารถเกื้อหนุนชีวิตเราให้มั่นคงต่อไปได้ ส่วนเราจะทำมันได้ดีหรือไม่นั้น ผมเชื่อว่าก็คงจะอยู่ที่เราไม่น้อยเช่นเดียวกัน ขอบคุณชีวิตที่ต้องพานพบให้พบเจอแต่เรื่องดี อีกทั้งความดีเหล่านั้นต้องย้อนกลับมาอยู่ที่เรา อยู่กับคนรอบข้าง ๆ ของเรา ชีวิตที่ดีกว่าจะมีค่าได้ ไม่จำเป็นทำตามความคาดหวังของคนอื่น แต่มันอยู่ที่เรามอง และสามารถให้ความสุขกับคนอื่นบ้างหรือเปล่า ถ้าเราจะมีคุณค่าในสายตาคนอื่น ไม่ใช่การทำตามความคาดหวังของคนอื่น แต่ต้องทำให้เหนือความคาดหวังกับคนอื่นนะ อันนี้เรื่องจริงเลย ๆ และผมเองก็ต้องขอโพสต์บทความเหล่านี้ เพื่อให้ความสุขกับทุกคนครับ อาเมน เพราะไม่รู้ว่าจะหาเรื่องอะไรมาเขียนใส่คั่นบทความให้กับเว็บตัวเอง 555+ ก็เลยลองเขียนเรื่องเล่าในชีวิตก็แล้วกัน

โอ้..แม่เจ้า .. ใครก็ได้พาผมไปสูดทะเลที่มัลดิฟส์ที หลังจากมีคนมาเขียนเรื่องกิจกรรมที่ควรทำในการไปเที่ยวมัลดิฟส์อ่านแล้วฟินโดยทันทีเลยอ่ะ อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้หัวใจผมห่อเหี่ยว ก็เลยไม่รู้อยากจะไปไหน ถ้าหากได้ไปทะเลก็คงจะดีเนอะครับ แต่ความที่ว่าไม่มีเงินเท่าไหร่ แล้วอยากไปมัลดิฟส์นี่มันช่าง … 55555+ อย่าถือสาผมเลยครับ เวลาที่ผมอยากไปเที่ยวที่ไหนสักที่ผมก็อยากไปแบบสงบ ๆ แบบโรแมนติกด้วยตนเองแบบสุด ๆ หล่ะครับ

พูดถึงมัลดิฟส์ นี่ถ้าใครได้ไปเที่ยวนี่มันช่างน่าอิจฉามาก ๆ ครับ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เป็นที่ในฝันของใครหลาย ๆ คน ก็เพราะว่ามันสวยงามเหมือนเกาะสวรรค์เกาะหนึ่งของโลก ราวสวรรค์บนดิน ก็ไม่แปลกหรอกครับที่ใครต่อใครก็อยากไปเที่ยว ณ ดินแดนแห่งนี้ ยังไงถ้าใครมีเงินมากพอ ผมว่าก็น่าจะลองไปเที่ยวดูนะครับ น่าจะได้รับประสบการณ์ที่ดีไม่น้อยเลยทีเดียว

แต่เนื่องจากราคา หรือว่าค่าใช้จ่ายในการเที่ยวมัลดิฟส์ นั้นค่อนข้างสูง คนที่จะไปเที่ยวผมแนะนำว่าให้ลองวางแผนเรื่องการท่องเที่ยวด้วยตัวของตัวเองดูครับ ซึ่งในส่วนนี้เราอาจจะหาข้อมูลมาจากเว็บบอร์ดต่าง ๆ อาทิเช่นพันทิป อะไรงี้ครับ ซึ่งจะมีการระบุข้อมูลถึงกำหนดการ สถานที่ท่องเที่ยว รวมไปถึงข้อมูลเรื่องค่าใช้จ่ายในแต่ละครั้งสำหรับการเที่ยวด้วย เราสามารถเอาข้อมูลตรงนี้มาวิเคราะห์เพื่อใช้ในการวางแผนเที่ยวที่มัลดิฟส์เพิ่มเติมได้ครับ สำหรับคนที่อยากไปตามแพคเกจทัวร์ผมแนะนำเว็บไซต์ทัวร์ของบริษัทนี้เลยครับ ซึ่งก็ลองเปรียบเทียบราคาของที่อื่น ในช่วงเวลาเดียวกันดูครับ http://www.earththaitravel.com/maldives/maldives.php

หลังจากที่ผมมีโอกาสได้อ่านบทความหนึ่งที่เกี่ยวกับการให้ความหวังของคนที่มีอาการป่วยเป็นโรคมะเร็ง ซึ่งเป็นเรื่องราวของคุณหมอท่านหนึ่งครับ ชื่อว่าคุณหมอสมหมาย ทองประเสริฐ ผมเองก็เสียดายครับว่าเพิ่งมีโอกาสได้ทำความรู้จักท่านในโลกของข้อมูลอินเตอร์เน็ตในสมัยปัจจุบัน และอย่างที่เราเองก็รู้ ๆ และพบเห็นกันทุกวันครับ ว่าโรคร้ายทุกวันนี้มีการพัฒนาตัวเองไม่น้อยไปกว่าความคิดของคนเรา เราอาจจะต้องมีอาการป่วย หรือว่าเจ็บป่วยล้มตายกันง่ายขึ้นกว่าเมื่อก่อนก็เป็นได้

จากการศึกษาในเว็บไซต์ของหมอสมหมายหลายเว็บ ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าโรคร้ายที่เค้าเรียกกันว่า “มะเร็ง” เนี่ยเป็นโรคร้ายแรงที่สุดหรือเปล่า แต่ผมว่าโรคเหล่านี้อยู่ใกล้กับตัวเรานะครับ อยู่ในชีวิตประจำวันของเราเลยก็ได้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าวันไหนมันจะประทุขึ้นมา ทั้งนี้ก็อาจจะเกิดจากการกินอาหารที่ไม่ถูกหลักเท่าไหร่ อ้วนเกินไป ความอ้วนก็เป็นอย่างหนึ่งที่จะสามารถทำให้คนเรามีโรคแทรกซ้อนขึ้นมาได้ แต่ก็ไม่ใช่ไปเสียทีเดียวนะครับ ยังมีในคนผอมก็มีโอกาสเป็นได้เหมือนกัน

ไม่ใช่ว่าใครจะรอดตัวได้ทุกเมื่อครับ แต่ทางทีดีนำเข้าสิ่งดี ๆ สู่ปากเราก็เป็นส่วนหนึ่ง แต่การออกกำลังกายก็เป็นส่วนหนึ่ง คุณหมอสมหมายท่านเพียงแต่ทำให้อาการทุเลา และยืดเยื้อชีวิตขึ้นมาได้บ้าง แต่ก็หาใช่ว่าจะสามารถรักษาโรคเหล่านี้ให้หายขาดกันได้ง่าย ๆ ดังนั้นกินดี อยู่ดี รักษาสุขภาพจิตให้ดี หมั่นออกกำลังกาย น่าจะลดและบั่นทอนเรื่องโรคเหล่านี้ได้ไม่มากก็น้อยครับ ดังนั้นขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่เป็นโรคมะเร็งเหล่านี้ ได้มีโอกาสสู้ ๆ ไปจนวันสุดท้ายของชีวิตนะครับ สำหรับใครที่อยากจะซื้อสมุนไพรของหมอสมหมายที่เรียกว่า G-Herb ลองเข้าหาข้อมูลในเว็บไซต์ดูครับ หรือไม่ก็เข้าเว็บนี้ก็ได้ครับ ผมเห็นเขาขายอยู่ http://www.gherbshop-mt.com/

ผมว่าหลังจากที่มีคนเขียนบทความเกี่ยวกับเรื่องการลงทุนในอุตสาหกรรมทางด้านการท่องเที่ยวให้กับเวียดนามไป ผลตอบรับนี่คงจะเป็นในลักษณะแบบว่ามากมายครับ แน่นอนครับประเทศแห่งนี้ถือว่าประชาชนของเขาเองก็เป็นที่สุด แห่งที่สุดไม่น้อยชาติใดเหมือนกัน คนเวียดนามนี่เค้ามีสมาธิดีครับ เห็นได้เลยจากเด็ก ๆ ที่เรียนหนังสืออยู่ จากที่ฟัง ๆ มา เป็นเรื่องน้อยมากครับที่เด็กของเขาจะหลุดออกจากวงโคจรในเรื่องของระเบียบวินัย และเองก็เป็นสาเหตุหนึ่งในการพัฒนาประเทศจนสามารถเติบโตได้เร็ว

หลายปีก่อนเวียดนามปิดประเทศตนเองเพื่อทำการซ่อมแซมมาโดยตลอด และวันนี้ก็เปิดประเทศให้คนนอกมีโอกาสเข้าไปลงทุนมากมาย แต่ที่จะเห็นได้ชัดที่สุดนั่นก็คือเรื่องของอุตสาหกรรมโรงงานและการผลิต และเรื่องของการท่องเที่ยว หลาย ๆ ค่ายผลิตดัง ๆ ก็เริ่มไปตั้งรากฐานการผลิตที่เวียดนามเรียบร้อยแล้ว พร้อมคนทำงานซึ่งเป็นชาวเวียดนามเอง ซึ่งแน่นอนครับว่าในเรื่องของคุณภาพบุคลากรนี่ไม่ต้องห่วงเต็มที่จริง ๆ

วนกลับมาในส่วนของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในประเทศเวียดนามกันบ้างครับ ผมว่าประเทศเวียดนามนี่ถ้าเปิดลักษณะการท่องเที่ยวนอกจากจะเที่ยวในเชิงการทำอุตสากรรมการผลิตแล้ว การท่องเที่ยวเชิงระบบนิเวศ และธรรมชาติ เห็นว่าจะไม่แพ้กันเลย เพราะคนที่นี่เองเขาก็ใช้ชีวิตเรียบง่ายอ่ะน่ะครับ ไม่ได้หวือหวาอะไรมากนัก บางครั้งเราอาจะเห็นเขาอยู่ในสังคมเมือง ก็มีการวางตัวกันธรรมดาครับ การแต่งกายประจำชาติ วิถีชีวิตคล้ายชาวจีนดั้งเดิมนั้นก็มีให้เห็น เขียนไปเขียนมาก็อยากจะไปเที่ยวที่ประเทศเวียดนามแห่งนี้แล้วสิ ถ้าใครไปแนะนำให้ชวนผมไปด้วยนะครับ ฮ่าๆๆ http://www.earththaitravel.com/vietnam/vietnam.php